Rood-goud.

Oude, nieuwe vriendschap

Liefdesverhalen: hij vindt een oude liefde terug en ze leven nog lang en gelukkig.

Zij blijft hopen op een weerzien met degene die ze moest laten gaan en ze vinden elkaar weer.

Liefdesverhalen. Iedereen kent ze; geliefd thema in boeken en films.

Spreek je ook van een liefdesverhaal als het een oude vriendschap betreft?

Een vriendschap waarin rouw een grote rol speelde.

Waarin degene die verbindend was, overleden is?

Ja?

Dan is dit het verhaal:

 

Het is de klassieke locatie voor een weerzien: een vliegveld. Een weekje naar de zon kreeg andere inhoud en lading door een weerzien op het vliegveld. Rouw, vreugde, herkenning, oude en nieuwe tranen, het kwam allemaal langs.

 

Vijfentwintig jaar geleden verloor ik mijn man Johan door een auto-ongeluk. Zijn beste vriend E. was er onvoorwaardelijk voor mij, samen met zijn vrouw M. We deelden de pijn en het gemis en probeerden allemaal door te leven zonder die sprankelende man in ons midden. Na een paar jaar verwaterde ons contact - we vonden elkaar niet meer helemaal in alles en als een kaarsje ging de vriendschap uit. Tot dit weerzien op het vliegveld van Kos. Het ontroert me mateloos deze twee mensen weer te zien na twintig jaar. Zijn we echt zoveel ouder? Hoe praat ik hen bij over alles wat er gebeurde in mijn leven? Over de keuzes die ik maakte, over de wendingen die het leven nam. Hebben we wat uit te praten over "toen" ?

Dat laatste dus niet: al op de eerste avond verwoordde E. het zo: “we moesten elkaar los laten om verder te kunnen gaan. We hielden elkaar gevangen in de

herinneringen” .Wijze woorden. Ze illustreren zo mooi dat rouw voor ieder uniek is.

 

Sinds die eerste blik op dat vliegveld herbeleef ik de maanden en jaren na Johans dood. En ook de jaren voor het ongeluk. Ik denk aan die intense mannenvriendschap, waarin ze ook hun vrouwen betrokken. Lang dacht ik dat het daarom was, dat het na Johans dood verwaterde, omdat het vooral hun vriendschap geweest was.

Oude tranen mengen zich met nieuwe.

Ik voel hoe ik hen gemist heb en vraag me af of de draad weer op te pakken valt. Overlappen we samen dit grote tijdsbestek? Lukt het ons elkaar weer terug in ons leven te verwelkomen?

En, erg belangrijk: kan mijn geliefde, waar ik nu al zoveel jaar mee samen ben, een volwaardige plek krijgen in de nieuwe/oude vriendschap?

 

We blijven die week praten, zoeken elkaar steeds op. Drinken wat, wisselen een blik. Ik stel dan toch de vraag die mij zo bezig houdt: “voelt dit voor jou ook als een doorstart” ? Het geluksgevoel als er een volmondig ja komt is groot. En laat in de avond na veel wijn ( slechte, want all-inclusive hotel)  een innige omhelzing met de verzuchting: “ik heb je terug gevonden”.

Leefden ze lang en gelukkig? Krijgt dit liefdesverhaal een vervolg? Bestaat vriendschap voor het leven met een onderbreking van twintig jaar? Het lijkt er wel op. We exploreren het. Constateren waar we veranderd zijn en waar we nog precies dezelfde zijn als toen.

“ Die jongen heeft als een rode draad door mijn leven gelopen”, zegt E. “Nu nog”. En zo zal het voor ons allemaal zijn. Deze vriendschap heeft een rouwrandje. Van rood-goud.